هولوگرام یک تصویر سه بعدی است که با استفاده از نور و معمولاً از طریق تداخل پرتوهای لیزر ایجاد می شود. ویژگی کلیدی هولوگرام این است که می تواند اشیاء یا صحنه های سه بعدی را به گونه ای نمایش دهد که به بیننده اجازه می دهد آنها را از زوایای مختلف ببیند، به گونه ای که انگار جسم واقعاً در آنجاست. برخلاف عکس‌های سنتی که فقط یک تصویر دو بعدی می‌گیرند، هولوگرام اطلاعات عمقی را حمل می‌کند، به این معنی که می‌تواند شکل، رنگ و بافت سوژه را به گونه‌ای نشان دهد که واقعیت را تقلید کند.

الگوی تداخل: هولوگرام با تقسیم یک پرتو لیزر به دو قسمت ایجاد می شود. یک قسمت که پرتو جسم نامیده می شود به سمت جسم هدایت می شود و قسمت دیگر، پرتو مرجع به سطح یا حسگر عکاسی هدایت می شود. هنگامی که این پرتوها به هم می رسند، یک الگوی تداخلی ایجاد می کنند که اطلاعات مربوط به امواج نور منعکس شده از جسم را رمزگذاری می کند.

ضبط: این الگوی تداخل روی یک ماده حساس به نور خاص مانند صفحه یا فیلم هولوگرافیک ثبت می شود. این الگو شامل شدت و فاز (موقعیت جبهه‌های موج) امواج نور است.

بازسازی: هنگامی که هولوگرام توسعه یافته توسط پرتو مرجع (یا پرتو دیگری با همان ویژگی ها) روشن می شود، امواج نور منعکس شده از جسم را بازسازی می کند. این به بیننده اجازه می دهد تا شیء سه بعدی را به گونه ای درک کند که گویی در واقع در مقابل آنها قرار دارد.